Jarig en meer

Maandag was Liesbeth jarig en het was bijzonder om te zien hoe ze er hier mee omgaan. Zo is ze door niemand gefeliciteerd terwijl ze het wel wisten. Verjaardagen worden hier normaal niet gevierd ws en kunnen we begrijpen als er soms al geen geld voor eten is. We hebben het gevierd met de kinderen van de nursery school. Eerst een verhaal voorgelezen vertaald door meester George in lokale taal, daarna een masker gegeven om te kleuren maar toen... ze hadden geen idee wat ze met de kleurtjes aan moesten en hoe het werkte. Dus toen maar voorgedaan en langzaamaan beseften ze hoe het werkten en gingen ze aan de slag. Deze kinderen zijn echt weinig gewend zo lijkt. 
Ook toen ze bij het naar huis gaan een lolly kregen stopten een aantal deze met papier en al in hun mond. 
Vandaag zijn we met de huismoeder, de projectleider en de chauffeur uit eten geweest. Dit waren ze totaal niet gewend en gaven ook aan dat ze het zo bijzonder vonden om uitgenodigd te worden omdat dit zelden gebeurde. Het was een gezellige middag. 
 

We kregen foto s opgestuurd van de sneeuw in Nederland en lieten dat zien aan de huismoeder en de kinderen uit de buurt. Ze konden niet geloven dat je kon overleven met sneeuw. Kinderen vonden ook de platen met sneeuw uit het Engelstalige boek van  Nijntje in Nederland geweldig om te zien. Zo onvoorstelbaar nu het hier zo warm is en dan daar sneeuw. 
 

Wachten, we doen het hier vaak maar soms spant het de kroon. Zo kwam de juf van de school een uur te laat op school en zij had als enige de sleutel van de school. Reden kon ze niet echt zeggen, sorry, sorry. En die kinderen maar wachten. Zie je het voor je in Nederland 😉

Kleinzerig kunnen ze hier ook zijn. Zo had onze vaste taxi chauffeur aangegeven om de gaten in de weg eens te dichten omdat er grote gaten waren ontstaan door de soms heftige regens. Toen we vroegen waarom het nog niet was gedaan zei hij dat het niet was gelukt want hij had een, jawel echt waar, een LOOPNEUS. Oh ja dan snappen we het dan kan je absoluut niet werken. 

Verder hebben we het hier nog goed naar ons zin al zijn er soms werkjes die we niet helemaal kunnen volgen. Zo zijn we regelmatig gras aan het wieden omdat mensen het netjes om hun huis willen hebben. Maar op  andere dagen moeten we juist weer gras planten, ja echt gras planten. Je snapt we doen het, maar begrijpen, ook na uitleg doen we niet echt. Als we ooit terug gaan kunnen we in ieder geval zeggen dat dat grasveldje van ons is. 

Het werken met de mensen van hier is sowieso gezellig en we komen op plaatsen en bij mensen thuis waar je als toerist nooit zou komen.

 Je hoort het al, wij blijven nog even hier, veel te leuk en nog genoeg te beleven.
 

Tot volgende week weer!