Winter in Malawi

Winter in Malawi, mensen hier hadden het ons vaak al verteld maar we hadden er eigenlijk beetje om gelachen al die tijd. Maar afgelopen weken snapten we ineens wat ermee bedoeld werd. Het is namelijk koud geworden in de avond, nacht en ochtend. Dus dat betekend weer sokken aan, truien dragen en gaan slapen onder dekens. Zo warm als het overdag kan zijn, zo fris wordt het snachts. Zo rond de 15 graden. Gelukkig niet zo koud als Nederlandse winter maar toch best raar idee, winter in Malawi. 
 

De kinderen van het project voor wie we nu drie keer in de week een ochtend programma doen zaten door de kou ook te bibberen in de ochtend. Ze komen al om 7 uur en dan is het echt fris. We zagen veel meisjes zonder onderbroek en met een dun zomerjurkje aan. Dit omdat er zo’n armoede is en er geen geld is voor ondergoed en truien en vesten of jassen. Triest om te zien en dus besloten we om het geld wat we van jullie hebben gekregen te besteden aan ondergoed en truien en vesten. We hebben op de markt een hele baal met truien en vesten gekocht en 250 onderbroeken. Woensdag hebben we ze uitgedeeld en wat een feest was dat. Het raakte ons behoorlijk om te zien hoe enorm blij ze ermee waren. Voor ons in Nederland zijn deze dingen zo normaal maar voor die mensen hier zoon groot kado. 
Zo hoeven zij het ook niet meer koud te hebben in de Malawiaanse winter. 
 

De ochtenden met de kinderen zijn leuk om te doen. Ze vinden alles leuk en houden enorm van knutselen. Zo hebben we een vogelmasker gemaakt van eierdoosjes(zie foto’s) en ook werken met een schaar was totaal nieuw voor ze. We zingen veel en leren hen Engelse woorden. En natuurlijk doen we ook Nederlandse spelletjes zoals zaklopen, en bingo.
In de middagen helpen we vaak met schilderen op het project. 

We hebben dinsdag twee biggetjes gekregen op het project. Alex de Malawiaanse projectleider had ze in een hok gezet en een provisorische deur gemaakt met een gieter en een plank. Toen was hij weer naar de stad gegaan. Hij was nog maar net weg of 1 van de biggetjes nam een sprong en was uit het hok en maakte dat hij weg kwam. Angela de vrouw van Alex was thuis maar durfde het biggetje niet te pakken. Maar ja om hem nou zomaar weg te laten lopen konden we toch ook niet doen. Gelukkig had Anja vroeger thuis ook biggetjes en wist ze hoe ze hem moest vastpakken. Angela kwam nog met handschoenen aan maar nee daar doen we niet aan. Dus hup Anja, rennen, vastpakken en terug in het hok. 
Eens een boerin, altijd een boerin.

Groetjes