Reizen door Malawi.

Malawi heeft na de laatste verkiezingen een nieuwe president gekregen en deze keer is de typ-ex in de kast gebleven. De meeste mensen die we erover spraken zijn er super blij mee. Ze dragen jurken, broeken en t-shirt met het gezicht van de nieuwe president erop en hebben het  gevierd. Gelukkig is het rustig gebleven en is de oude president zonder problemen vertrokken iets wat vaak niet vanzelfsprekend is in afrikaanse landen.

Het leek ons leuk om, nu we toch nog effe niet terug kunnen naar Nederland, om nog wat meer van het land te zien en weer eens zelf auto te rijden. En zoals altijd ontmoeten we ook hier weer mensen die veel van het land weten en ons dingen willen laten zien. 
Zo ontmoeten we Angela en haar dochtertje Ziona. Angela is de projectleider van het project waar we de laatste maanden vrijwilligerswerk  hebben gedaan. 
Zij reist met regelmaat naar het noorden van Malawi om daar te genieten van de prachtige natuur en het meer van Malawi. En dus hebben we een auto gehuurd en zijn we vorige week maandag met Angela en Ziona naar het noorden van Malawi gereden. Heerlijk zelf rijden, links inplaats van rechts rijdend op naar de mooiste plekjes. Plekjes waar we momenteel zeer goedkoop konden overnachten omdat er bijna geen toeristen meer zijn en iedere lodge blij was met gasten. Zo sliepen we de eerste nacht aan het strand in een prachtige appartement met uitzicht op het meer. Savonds kookten we ons eigen eten op een houtvuur of op een gas tankje wat we meegenomen hadden. Woensdag einde van de middag kwamen we aan bij een wildpark en zouden daar de nacht in een huisje doorbrengen. Maar helaas het hek van het wildpark was al dicht en er was niemand te zien die ons kon helpen. Normaal hoort er altijd iemand te zijn om mensen in het wildpark te laten maar waarschijnlijk omdat ze rond half zes geen mensen meer verwachten was deze man naar huis gegaan. Het begon al donker te worden en we wilden toch graag daar slapen en dus hebben we na enig dubben onszelf binnen gelaten in het wildpark in de hoop daar toch mensen te vinden die ons zouden kunnen helpen. En ja na lang zoeken vonden we toch iemand die de sleutels had van het huisje waar we konden slapen. Het was net een kippenhok met van dat gaas als ramen maar we waren blij met een bed. s Nachts hoorden we olifanten, nijlpaarden en leeuwen. Toen we de andere morgen wakker worden zagen we pas goed op welke prachtige plek we waren. Tegenover een rivier waar we de nijlpaarden in en uit zagen komen, impala’s, apen en prachtige vogels voorbij zagen trekken. Helaas lieten de olifanten zich overdag niet meer zien. Dit was zo genieten dat we er nog een nachtje geslapen hebben. Anja dacht de andere morgen nu toch echt olifanten te zien en ging om half zes uit bed om er foto,s van te maken. Maar hoe dichterbij ze kwam hoe beter ze zag dat dit geen olifanten maar bomen waren die er van ver net uitzagen als een olifant. Helaas.

De laatste nacht sliepen we hoog in de bergen met een meer en hier konden we ook kanoën. 
Ongelooflijk om nergens andere toeristen tegen te komen, terwijl Malawi ook afhankelijk is van toerisme. Wel  vonden we een restaurantje van Nederlandse eigenaars die zelf heerlijke bitterballen maakten. Zoiets lekkers hadden we al even niet meer op. 
 

De terugweg bezorgde ons nog een verrassing die ook weer kenmerkte hoe vriendelijk de bevolking hier is. Anja was nog geen uur aan het rijden of pang een klapband. Dit was eigenlijk geen wonder want de band was al behoorlijk versleten maar ja totaal niet op gelet eerder. Snel de taken verdeeld. Anja zou de auto opkrikken en samen met Angela de band verwisselen terwijl Lies Ziona vermaakte. De auto was al snel opgekrikt en toen bleek dat er geen dopsleutel in de auto aanwezig was, maar geen probleem de eerste auto stopte al om te helpen. Helaas deze had niet de juiste dopsleutel bij zich dus kon weer gaan. Nummer 2 ook niet de juiste, en zo stopten er vele met allemaal een dopsleutel maar die van ons was zo specifiek dat niemand deze had. Uiteindelijk na bijna twee uur kregen we via, via via ineens hulp van een man die de juiste dopsleutel had en de band verwisselde voor een thuiskomband. Waar de hulp uiteindelijk vandaan komt blijft altijd een verrassing maar feit is dat mensen willen helpen en daar waren we zeer dankbaar voor. Toen Angela weer ging rijden durfde ze niet harder dan 40 km per uur omdat ze bang was dat dit met ons thuiskombandje niet harder zou kunnen. We waren nog geen kilometer weg of er stopte iemand voor ons met de auto en toen bleek het de man te zijn die onze band had verwisseld. Hij kwam even zeggen dat we toch echt wel 80  met deze band konden rijden en stelde ons gerust dat we echt geen 40 hoefden te blijven rijden. Wat een geweldige mensen toch. 

En mochten jullie ooit in de gelegenheid zijn, bezoek Malawi want je moet het meemaken hoe prachtig het hier is😉

p.s we waren verast door de vele berichtjes die we kregen n.a.v laatste blog en mensen die ons spontaan geld aanboden. Gelukkig hebben we er tot nogtoe geen gebruik van hoeven maken maar al die lieve berichtjes zijn zeer speciaal.

Lieve groet, vanuit Malawi