‘Het dak eraf’

Een nieuwe week weer. 
Zoals we vorige week al zeiden deze week hebben we vast een gedeelte van het sponsorgeld besteed aan een nieuw dak bij een oude vrouw. In ons eerste week waren we bij haar langs geweest om haar te helpen met de was. We waren ontdaan van de armoede waarin ze leefde, het dak van gras van haar huis was als een vergiet en dat in het regenseizoen. 
We hebben woensdag geholpen bij het maken van een compleet nieuw dak van golfplaten wat hier een luxe is. Daarnaast hebben we haar ook een raam gegeven wat ze heel graag wilde en een nieuwe voordeur met slot. En wat was ze blij. Ze heeft misschien wel 50 keer zikomo (bedankt) gezegd en pakte steeds onze handen. Omdat we hoorden dat ze gewoon op een rieten mat op de zandvloer sliep willen we haar ook nog een matras brengen. Tja oude mensen, we hebben er zowel in Nederland alsook hier een zwak voor. 
En dat alles dankzij jullie sponsorgeld!

Gister hebben we gezondheidsvoorlichting gegeven over Corona, Tbc, Diabetes en Psychiatrie. Dit hadden de mensen van het project aan ons gevraagd. Er kwamen veel vragen vooral over het Corona virus wat ze hier ook dichterbij voelen komen. En na de informatie deden we een quiz om te kijken of het geland was. Bij elke vraag konden ze wat winnen. Als prijs hadden we allerlei maten emmers waar ze hier water mee halen, de was in doen enz. Ze vonden het geweldig en als dank aan ons ging na de bijeenkomst ‘het dak eraf’. Er werd gezongen en geklapt en gedanst. Heerlijk om mee te maken. 

We kunnen deze blog niet schrijven met ook een schaduwkant ondanks het zonnige Malawi. Wij horen veel berichten over Nederland en de sfeer daar. Wij voelen ook die spanning. We zijn geadviseerd om terug te gaan naar Nederland. Voor nu hebben we besloten om dit nog niet te doen maar hoelang weten we niet. Het zit veel in onze gedachten en bidden of God het virus wil stoppen. 
 

Vorige week zijn we naar een mooi meer Chilwa geweest en zijn we naar een eiland gevaren waar ver van de bewoonde wereld mensen woonden. Het leek erop dat deze mensen nog zelden of nooit blanken hadden gezien. Ze keken ons met open mond aan, liepen achter ons aan, maakten stiekem foto’s en vroegen ons met hen te trouwen. We voelden ons de koningin maar worden toch liever als normale mensen behandeld.

liefs vanuit het prachtige Malawi